Bir kuni boy badavlat o‘g‘il onasidan xabar olgani yoshlikda o‘sib ulg‘aygan xonadoniga keldi. Onasi peshin namozini o‘qiyotgan edi. O‘g‘il eshikda ancha kutib qoldi. Ona uzoq duo qilib namozini yakunlab o‘g‘li yoniga chiqdi, kutib toqati toq bo‘lgan o‘g‘il jahlda onasiga dedi:– Ona siz har kuni besh vaqt namoz o‘qib, uzundan uzoq duo qilib, bir narsalarni so‘raysiz? Lekin hech narsangiz yo‘q, nochor hayot kechirasiz. Mana mening boshim sajdaga tegmagan, namoz o‘qimayman, lekin hammasi yetarli, biror narsaga muhtojligim yo‘q, – dedi
Shunda ona o‘g‘liga: Bolajonim, men sajdaga bosh qo‘yib, sening unib o‘sishingni, boy badavlat yashashingni, har ishda omadli bo‘lishingni so‘rayman. Menga bundan boshqa hech narsa kerak emas. Mana mehribon Alloh so‘raganimni beryapti, yana bitta eng katta tilagim bor, shu tilagim ham ro‘yobga chiqsa, mendan baxtli ona yo‘q dunyoda, - dedi ko‘zlariga yosh olib.
– Nima tilak ekan u, onajon, – dedi o‘g‘il.
Ona: sening besh vaqt namoz o‘qishingni, namozga shoshilishingni ko‘zlarim bilan ko‘rsam armonim yo‘q edi, bolajonim. Onasining so‘zlarini eshitgan o‘g‘il beixtiyor ko‘ziga yosh olib:
– Mehribonim, men gumroh o‘g‘lingizni kechiring, - dedi.
Ey o‘g‘il! Siz o‘ylamang, «men beibodat bo‘lsam ham, Alloh menga beryapti» deb. Sizni haqqingizga kecha-yu kunduz duo qilayotgan ota-onangiz sababchidirlar. Duogo‘y ota-onangizni e’zozlang, hurmat qiling, qadriga tiriklik chog‘ida yeting.