Қўрқоқ аввал мушт кўтарар дейдилар,Дўқ-пўписангиз жонга тегди, эркаклар!
Ичиб келиб, ҳаловатим ейдиган,
Эр қурғур ҳам бошим эгди, эркаклар.
Довюрагу бургутқараш арслоним,
Муҳаббат ҳам бўлиб қолмиш эртаклар.
Дуо қилиб ўтаётир ҳар оним-
Ичмай келинг, жондан азиз эркаклар.
Совға қилай ўша камзул-шимингиз,
Биз унақа шим киймаймиз, эркаклар.
Соч ўстириб, сирға тақиб кимингиз,
Юрганингиз биз «кўрмаймиз», эркаклар.
Узун кўйлак кийиб, рўмол ўрасам,
Чопон топинг, ахир сизку эркаклар!
Белингизда битта белбоғ кўрмасам,
Тортишаман, биласизку, эркаклар!!!
Аввал ўзлигингиз билиб олингиз,
Қўлга ароқ эмас, Қуръон олингиз,
Аёлнинг нозию-иффати тўла,
Чиройи-ҳуснига назар солингиз.
Биз Зуҳролар авлодимиз, Тоҳир орзу қилгандек,
Қадр деган кийимда-ю соч-соқол, зийнатдамас.
«Эр» атанинг аҳли аёл “эркак“ дея билгандек,
Муҳаббат қалб қўримда, сохталик-қимматдамас.
Манба: mulohaza.uz