Eldor Shomurodovning «Jenoa»ga moslashish jarayoni oson kechmagan bo‘lsa-da, u so‘nggi oylardagi ishonchli o‘yinlari bilan nafaqat o‘zbekistonlik, balki italiyalik muxlislarning ham mehrini qozonishga muvaffaq bo‘ldi. Italiyaning obro‘li nashrlaridan biri La Gazzetta dello Sport Shomurodovni suhbatga tortib, undan italyan tilini o‘rganish jarayoni qanday kechayotgani, mashhurlik va futboldagi kumirlari haqida so‘radi. Quyida ushbu intervyu o‘zbek tilida taqdim etiladi.- «Jenoa» taklifini qabul qilganimda Italiyada duch kelishim mumkin bo‘lgan qiyinchiliklardan xavotirga tushgandim. Shunday bo‘lsa-da, o‘zingni ko‘rsatish uchun yagona yo‘l mashaqqatli mehnat ekanini bilaman. Butun faoliyatim davomida shunday bo‘lgan. Hozir hammasi o‘xshamoqda, biroq men endigina yo‘lning boshidaman, – deya gap boshladi Eldor.
— Yangi til to‘siq bo‘ldi, ammo siz darhol italyan tilini o‘rganishni boshladingiz.
— «Xayrli tong, xayrli kech va xayr...». Bularni men allaqachon gapira olaman. Ammo vaziyat juda qiyin bo‘lgan deb o‘ylamang. Jamoadoshlarim menga yordam berdi. Boshidanoq hamma bilan yaxshi munosabatda bo‘ldim.
— Siz futbol oilasida tug‘ilgansiz. Otangiz yaxshi yarim himoyachi, amakingiz esa hujumchi bo‘lgan. Italiyaning eng qadimgi klubida o‘ynash sizga qanday ta’sir qildi?
— Men bundan faxrlanaman. Oilamda ushbu sport turiga bo‘lgan ishtiyoq juda katta. Klub tarixi haqida o‘qib chiqdim. Nimadan boshlaganim haqida o‘ylaganimda, mas’uliyat hissi yana-da kuchayadi.
— Ijtimoiy tarmoqlarda ko‘plab obunachilaringiz bor edi, Italiyaga ko‘chib o‘tish ularning sonini ko‘paytirdi.
— Men bor-yo‘g‘i A Seriyada o‘ynayotgan ikkinchi o‘zbekman (birinchisi Ilyos Zeytullayev, 2006—2007 yillarda «Jenoa»da to‘p surgan). Mamlakatim yoshlari uchun o‘rnak bo‘lishni xohlayman va shunday bo‘lishim kerak. O‘zbekistonda chet elda imkoniyatga ega bo‘lishga loyiq iste’dodlar juda ko‘p. Ehtimol, mening tajribam boshqa vatandoshlarimni bu yerga olib kelar. Bu bugungi kunda men uchun eng muhim jihat. Qat’iyat va iroda bilan sizning futbolingizda joy topish mumkin.
— Qanday qilib bunday jismoniy xususiyatlarni texnika bilan birlashtirgansiz?
— Men jismoniy tayyorgarlik bo‘yicha juda ko‘p ishlaganman. Ammo qolganlari xarakter masalasidir. O‘zbekistonda «Mash’al» akademiyasida tahsil olganman: u yerda hujumchi nafaqat kuchli bo‘lishi kerakligi, balki to‘pni ham mohirona boshqara olishi zarurligini anglab yetganman.
— Drogba va Rivaldoga bo‘lgan muxlislik qanday paydo bo‘lgan?
— Rivaldo «Bunyodkor»da o‘ynagan, uning futbolkasini kiyib yurardim. Drogba esa kuchli va shu bilan birga nihoyatda erkin xarakterga ega futbolchi. Shuning uchun undan o‘rnak olsa arziydi.
— Mourinoga bo‘lgan ishtiyoq-chi?
— Barchasi oddiy. U shunchaki birinchi raqamli.
— Siz doim hujumchi bo‘lganmisiz?
— Yo‘q. Faoliyatim boshida mendan himoyada ham foydalanib ko‘rishgan. Ammo men har doim yaxshi moslashib kelganman. Jamoa uchun o‘ynayman.
— Eldor — «o‘zbek Messisi». Nega bunday deyishadi?
— Rostini aytsam, men buni hech qachon tushunmaganman. Ammo hozir buni qo‘llab-quvvatlayman.
— A Seriyaning eng yaxshi futbolchisi kim?
— Uzun ro‘yxat. Krishtianu Ronalduni aytgan bo‘lardim.
— Davide Ballardini («Jenoa» bosh murabbiyi) siz haqingizda shunday dedi: «U juda yaxshi, lekin men unga hozir bu haqida aytmayman».
— Men uning gaplariga qo‘shilishim kerak (kuladi). Uchrashuvlardan keyin har doim, hatto ular yaxshi o‘tgan bo‘lsa-da, o‘ylab ko‘rishingiz kerak: bundan ham yaxshiroq o‘ynashingiz mumkinmidi yoki yo‘q. Hozir «Jenoa» haqida o‘ylayapman. Xushomad uchun har qanday holatda oldinda vaqt bo‘ladi.