“Асло ёмон ният қилмайман. Лекин истаганим ҳеч қачон рўёбга чиқмайди. Мен ҳам истайман, атрофимдагиларнинг истагани бўлади, менинг истаганим бўлмайди. Мен ҳам фақат яхши ният қиламан, яхши нарсаларни ўйлайман. Кўпдан бери сўрайман, истайман, кутаман, лекин ҳеч нарса ўзгармайди! Энди исташ, умид қилишнинг маъноси қолмади. Дуо қилганда ҳам ижобат бўлишига ишонмайман. Чунки, ишончим қолмади. Ҳеч нарса қилишни истамайман, барибир бирор нимага эришолмайман”…Бу каби саволларга кўп дуч келамиз. Умумий жавоб қилишни маъқул кўрдик.
Орзуларингиз нима учун рўёбга чиқмаганини ҳақида саволнинг жавоби ичингизда. Мақсадга элтувчи йўл (албатта, оқилона мақсад назарда тутиляпти) чин кўнгилдан дуо қилиб, мақсад учун ақл ва азм билан ҳаракат қилишга боғлиқ.
Қачон инсоннинг истагани амалга ошмайди, қачонки, керагини бажармаса, ўз ўрнида, ақл, басират, қатъий ҳаракат ва дуо билан хайрли нарсаларни сўрай олмаса. Буларнинг барчаси илм ва фаросатга тақалади. Аллоҳ ожиз қилиб қўйган мазлум боладек бўлмасак, ётган жойимизда йиғлаш билан ҳеч нарса ўзгармайди.
Атрофингиздаги истаган нарсасига эришаётганлар, агар имтиҳон сабабли ўткинчи бир ютуқ бўлмаса, мутлақо ўз ҳаракати ва илми билан истаганларига эришяпти. Биздан талаб этиладигани “Нега менда бўлмаяпти?!” деб эмас, “Мен қаерда хато қиляпман” дея хатти-ҳаракатларимиз ва дуоларимизга диққат қилишимиздир. Бунинг сабабини Аллоҳдан излаганнинг икки дунёси зулмат бўлади. Аллоҳ инсонга фақат ҳаракатларига яраша олишини буюрган. Менинг ҳаётимда ҳам жуда истасам-да, эришолмаганим бир дунё орзуларим бор.
Ишончим комилки, сизнинг истаганингиздан ҳам кўп улар. Бутун дунёга хитоб қилганим, лекин кучим етмаган, ожиз қолганим истаклар. Бўлмайди, чунки ҳаракатимда етарли қобилиятим йўқ. Моддий жиҳатдан имкониятим йўқ, қалбан кўриш фаросатим, қатъий ҳаркатим, ўзимни мажбурлашим йўқ. Аллоҳ сабабларга ўз ўрнида бош урган бандаларига муносиби билан жавоб беради. Шундай экан, нега бу ишлар бўлмаяпти, деган саволларга бош қотириш билан вақтни йўқотмаслик керак.
Инсон аввал эришганларига қаноат қилиб шукр ва сабрни ўрганиши керак. Кейин бир неча қадам олдинга юриш учун “Менинг мақсадларим нима? Буларни қандай аниқлаштираман? Мақсадларимга эришишнинг оқилона йўллари нима? Қилишим керак бўлган ишларни бажаришдан қўрқсам ҳам, қўрқувимни қандай енгаман?” дея ўйламоғи ва шунга қараб ҳаракат қилмоғи лозим. Бошқалар ҳафтада бир нечта китоб ўқиркан, биз йилда бир-иккита китоб ўқишга эринишимиз, ўқисак ҳам ишқий саргузаштлар тасвирланган китоблар билан кифояланишимиз бугунги кундаги энг катта муаммоимиз.
Ҳеч ким ўтирган жойида истар-истамас ҳаракат қилиш билан яхши натижага эришишни умид қилмасин. Вақтини беҳуда телевизор томошаси билан ўтказадиган, керагидан ортиқ уйқу билан овунадиган одам “Нега мен ҳеч нарсага эришмайман” демасин. Бундай саволни бериш учун инсон аввало ҳар бир сониясидан оқилона ва эҳтиёткорлик билан фойдаланган бўлиши керак.
Таржимон: Умида Адизова
Манба: Azon.uz