Фото: Вячеслав Полосин ва Владислав СохинПолосин кашшоф эди, лекин энди у одамларга ўзи тушунмайдиган ва қабул қила олмайдиган нарсаларни тушунтириб бера олмайдиган охирги православ руҳонийси эмас эди.
Бир марта Курскдаги Воскресенск-Ильин черкови остонасидан кирган ёш Владислав "у ерда" - рус православ черковида қолди. У ёшлигида кўпчилик сингари, ҳақиқат яқин жойда ва уни узоқ вақт излашнинг ҳожати йўқ, деб ўйларди. Йигит Худога, билимга яқинлашишни хоҳларди. У ўша йили Курск диний семинариясига кирди ва беш йил ўтгач, 2003 йилда Санкт-Петербург Илоҳий Академиясида, бир вақтда, 2002 йилдан Курск Давлат Университети диншунослик бўлимида ҳам ўқиди.
2000 йилда у рус православ черковининг дьякони бўлди ва 2001 йилда у руҳоний этиб тайинланди. Хизмат давомида у Курск епархиясининг черков ва ўлкашунослик бўлими аъзоси эди, сўнгги икки йил давомида епархиядаги ёшлар бўлимини бошқарган ва Курск диний семинариясида умумий черков тарихи ўқитувчиси бўлган.
"Мен бўш вақтимни ибодат қилиш учун китоб ўқиш учун сарфладим, улар асосан инжилшунослик ва насронийлик ёзувларини ўрганиш бўйича эди. Китобларни синчковлик билан ўрганиб чиқиб, семинарияда биз ўргатган кўп нарсалар ҳақиқатга тўғри келмаслигини тушуниб етдим».
Китоб ортидан бошқа китобларни ўқир экан, у уларга ўргатилган нарсалардаги қарама-қаршиликларни, бутпараст динлардан кўчирилган, Иброҳим тавҳидига ҳеч қандай алоқаси бўлмаган кўплаб нарсаларни топди. Дунё бўйлаб саёҳат қилиш имконига эга бўлгач, у ўзи ва бошқалар учун бошқа динларни топди. Улар орасида Ислом унда жуда катта қизиқиш уйғотди, шундан сўнг у ушбу дин ҳақидаги китобларни ўқий бошлади.
Ахир, Худо Ягона, фарзандсиз, қариндошлари, шериклари йўқ, Қодир ва ҳамма нарсани билувчи Аллоҳни таниган одам қандай қилиб бошқаларга аксини тушунтиришга уриниши мумкин?!
“...Руҳоний сифатида хизматимнинг сўнгги кунлари мен учун айниқса оғир эди. Дунёқарашимга деярли амин бўлганим учун, мен шунчаки парчаланиб кетгандек бўлардим. Кўпчилик менинг қидирувларим тўғрисида билган қариндошларим ва дўстларимнинг сўзларини тинглаб, мен илтижо қилдим ва Худодан шубҳаларим учун мени кечиришини ва Унинг илоҳий ҳақиқатида мустаҳкамлашини сўрадим.
Ва шундай бир вақт келдики, ўша онда мен ўзимни руҳоний деб ҳисобламаслигимни англадим. Мен черков маросимларининг кўр-кўрона ижрочиси бўлиб қололмайман. "Мен ўз қароримни ҳалол деб биламан, чунки менинг виждоним билан муомала қилишимга йўл қўйиб бўлмайди".
(Давоми бор).
Манба: Azon.uz